معنی غریب دوست
- غریب دوست (غَ)
- آنکه غریبان را دوست دارد. غریب نواز. غریب پرور. غریب پرست: اسدآباد... آبی اندک دارد و همه مردمش غریب دوست باشند. (مجمل التواریخ و القصص). همدان شهری است که در عراق و خراسان متفق اند که به درستی هوای آن، شهر نیست و مردمش غریب دوست باشند. (مجمل التواریخ و القصص)