نام جائی است، و در شعر لبید آمده است، و آبهائی متعلق به خزاعه پائین تر از کلیّه است. کثیر گوید: اقیدی دماً یا ام عمرو هرقته فیکفیک فعل القاتل المتعمد و لن یتعدی ما بلغتم براکب زوره اسفار تروح و تغندی فظلت باکناف الغرابات تبتغی مظنتها و استبرأت کل مرتدی. حفصی گوید: غرابات نزدیک العرمه در زمین یمامه است. اصمعی راست: لمن الدار تعفی رسمها بالغرابات فاءعلی العرمه. (از معجم البلدان)
