معنی غراء غراء (دَ خَ) آزمندی. (منتهی الارب) (آنندراج). حریص شدن به چیزی بی آنکه وادارکننده ای باشد. (از اقرب الموارد). غراً. (اقرب الموارد) ، سرد شدن: غری الغدیر، برد ماؤه، تمادی در خشم. (اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
