معنی غرا غرا (غُ) هر چیز که متصف به سفیدی و روشنی باشد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) ، آفتاب را نیز گویند به سبب روشنائی. (برهان قاطع). آفتاب. (دهار) (ناظم الاطباء). ظاهراً مأخوذ از عربی ’غراء’ (به فتح اول و تشدید دوم) است. رجوع به غراء شود لغت نامه دهخدا
