سه زوج اند که در طرفین فک اسفل قرار گرفته اند و مایع مترشح خود را به وسیلۀیک یا چند لوله به دهان میریزند و عبارتند از: 1- غدد بناگوشی (غدد خلف اذن) که در زیر گوش و عقب شاخۀ صعودی فک اسفل قرار دارند و مجرای هر غده موسوم به مجرای استنون است که از کنار قدامی غده به روی گونه کشیده می شود و عضلۀ شیپوری و مخاط گونه را سوراخ می کند و سوراخ آن محاذی دومین دندان آسیای بزرگ فک فوقانی بازمی شود. ترشح غدۀ بناگوشی مایع صافی است. 2- غدد تحت فکی که در دو طرف اندکی پائین و عقب تنه فک تحتانی واقعاند مجرای هر غدۀ زیر فکی مجرای وارتن نامیده می شود این مجرا در زیر زبان بازمی شود و با عصب زبانی تقاطع می کند. 3- غدد زیر زبانی (غدد تحت لسان) که هر دو در کف دهان یا زیر زبان واقع شده اند و مجاری متعدد این غده به نام ریونیوس در همان محل بازمی گردند. ترشح غدۀ فکی و زیر زبانی لزج و چسبنده است. (کالبدشناسی دکتر نیک نفس چ دانشگاه ص 138)
