معنی غائظ غائظ (ءِ) نعت فاعلی از غیظ. آنکه غیظ آرد: و سمیت غیاظاً و لست بغائظ عدواً و لکن الصدیق تغیظ. حضین بن منذر لغت نامه دهخدا
