معنی عیب بردن
- عیب بردن(مَ اَ دَ)
- ظاهر کردن عیب. (آنندراج) (غیاث اللغات). آشکارا کردن بدی و ظاهر ساختن رسوایی و بدنامی کسی را. (ناظم الاطباء) :
پردۀ مردم دریدن عیب خود بنمودن است
عیب خود می پوشد از چشم خلائق عیب پوش.
صائب (دیوان چ امیری فیروزکوهی ص 625)