محمد بن عبدالله بن احمد خطیب عمری تمرتاشی غزی حنفی (939-1004 ه. ق)، ملقب به شمس الدین. او در عصر خودشیخ حنفیه و اهل غزه بود و در آنجا به دنیا آمد، و در همان جا درگذشت. او راست: ’تنویر الابصار’ در فقه و ’مسعف الحکام علی الاحکام’ و ’الوصول الی قواعد الاصول’ که خطی است، و ’معین المفتی علی جواب المستفتی’ و ’الفتاوی’، ’اعانه الحقیر’ در فقه، و ’مواهب المنان’ در فقه، و ’عقد الجواهر النیرات’ درباره فضائل صحابۀ عشره. چهار کتاب اخیر مخطوط هستند. و رسائل بسیاری نیز نوشته است که رسالۀ ’النقود’ از آن جمله است. (از الاعلام زرکلی ج 3 ص 934). کتاب ’تنویر الابصار’ او را حصفکی شرح کرده و ’الدر المختار فی شرح تنویر الابصار’ نامیده است. (از دائره المعارف فریدوجدی)
