ابن عبدودّ عامری. از بنی لؤی، از قریش. از سوارکاران و شجاعان مشهور قریش بود که تا هنگام مرگ اسلام نیاورد. و بسال 5 ه. ق. در غزوۀ خندق به دست علی (ع) به قتل رسید. هیچیک ازسوارکاران عهد جاهلیت شهرت عمرو بن عبدود را نداشته اند. (از الاعلام زرکلی از شرح نهج البلاغۀ ابن ابی الحدید ج 3 ص 280). نام عمرو در ادبیات فارسی نیز بسیار به کار رفته است و غالباً با نام عنتر همراه میباشد که اشاره است به عنتره بن عمرو عبسی یکی دیگر از شجاعان و سوارکاران مشهور عرب در عهد جاهلیت: گر او رفتی بجای حیدر گرد به رزم شاه گردان عمرو عنتر نش آهن درع بایستی نه دلدل نه سرپایانش بایستی نه مغفر. دقیقی. علی آنکه چون مور شد عمرو عنتر ز بیم قوی نیزۀ مارسارش. ناصرخسرو. گاهی هزبروار برون آید با خشم عمرو و با شغب عنتر. ناصرخسرو. بی نظیر و بدل آن بود که گشتند بقهر عمرو و عنتر بسر تیغش خاسی و حسیر. ناصرخسرو. تا ذوالفقار جود وی آهخته شد به دهر شد خون عمرو عنتر بخل از جهان هدر. سوزنی
