ابن اسحاق بن عبدالمؤمن مؤمنی، مکنی به ابوحفص و ملقب به مرتضی. دوازدهمین سلطان موحدی در مغرب (مراکش). وی ابتدا والی رباطالفتح بود و بسال 646ه. ق. پس از درگذشت المعتضد برای سلطنت مراکش با وی بیعت شد. و در سال 665 ه. ق. در شورش پسرعمش الواثق بالله به قتل رسید و مراکش به تصرف الواثق درآمد. عمر بن اسحاق به تصوف راغب بود و میلی شدید به سماع داشت و او را ’ثالث العمرین’ لقب داده بودند. (از الاعلام زرکلی از جذوه الاقتباس ص 284، و تاریخ ابن خلدون ج 6 ص 258، و شذرات الذهب ج 5 ص 32، و الاستقصاء ج 1 ص 205). و نیز رجوع به ابوحفص (عمر بن اسحاق...) شود
