ابن علی مطوعی، مکنی به ابوحفص. ادیب، شاعر و از اهالی نیشابور بود. وی ابتدا در خدمت امیر ابوالفضل میکالی سر میکرد و کتاب ’درج الغرر و درج الدرر’ را درباره محاسن نظم و نثر میکالی نوشت، سپس کتاب ’حمد من اسمه أحمد’ را در مقابل کتاب ’فضل من اسمه الفضل’ ثعالبی (صاحب یتیمه) نوشت. او را کتابهای دیگری نیز می باشد که از آنجمله است: أجناس التجنیس. وی در حدود سال 440 ه. ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی از یتیمهالدهر ج 4 ص 311، و اللباب ج 2 ص 151)
