ابن ادریس بن ادریس. وی امیر و از ادارسۀ مغرب اقصی بود. در آغاز بسال 213 ه. ق. والی تکیباس و ترغه، از قبایل صنهاجه گشت، سپس به امر برادر خود محمد سرزمین هایی را که در تصرف دو برادر دیگرشان عیسی بن ادریس و قاسم بن ادریس بود، تصرف کرد و بدینسان سرزمین وسیعی را در تصرف خویش داشت و سرانجام بسال 220 ه. ق. در ’فج الفرس’ از بلاد صنهاجه درگذشت و جسد او به فارس حمل گردید. وی جد اشراف حمودی است که پس از بنی امیه بر اندلس حکومت کردند. (از الاعلام زرکلی از الاستقصاء و تاریخ ابن خلدون)
