معنی عمده الدین عمده الدین (عُ دَ تُدْ دی) مرکّب از: عمده + دین، تکیه گاه دین. این ترکیب به عنوان لقب برای فقها و دانشمندان علوم دینی بکار میرفت لغت نامه دهخدا
