ابن عامر بن مشنّج بن أعوربن قشیر قشیری. وی صحابی بود و ’محمد بن زکریا علائی’ او را جزء صحابیانی که از بنی قشیر بوده اند، آورده است. (از الاصابه ج 3 ص 276). واژه ی صحابی نه تنها نشانی از همراهی فیزیکی با پیامبر است، بلکه بیانگر پیوندی معنوی و ایمانی نیز هست. صحابه افرادی بودند که درک عمیقی از پیام وحی داشتند و در ترویج آن نقش مستقیم ایفا کردند. این واژه از واژگان کلیدی تاریخ صدر اسلام محسوب می شود.
