ابن محمد، مکنی به ابوالحسین. از وزرای دولت فاطمی مصر بود. وی در عهد الحاکم بامرالله متصدی دیوان انشاء گشت. سپس وساطت بین خلیفه و طوایف مشارقه و ترکان را بعهدۀ او گذاشتند و ملقب به امیرالخطیر و رئیس الرؤساء گشت. او در سال 411 ه. ق. در عهد الظاهر لاعزاز دین الله فاطمی از منصب خویش معزول گشت و سپس بقتل رسید. (از الاعلام زرکلی ازالاشاره الی من نال الوزاره ص 33 و النجوم الزاهره ج 4 ص 189). رجوع به معجم الانساب زامباور ص 148 شود
