ذوالفقاربن محمد بن معبدبن حسن حسنی مروزی، مکنی به ابوالصمصام و ابوالوضاح و ملقب به عمادالدین و مشهور به سیدعمادالدین. نام او را به صورت ’سیدذوالفقاربن معدّ حسینی مروزی’ نیز آورده اند. وی از علما و فقهای نامی امامیه در قرن ششم هجری قمری بود که از شیخ طوسی (متوفی 460 هجری قمری) و سیدمرتضی (متوفی 436 هجری قمری) و دیگران روایت می کند. و خود از مشایخ روایت ابن شهرآشوب و قطب راوندی و دیگران بوده است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 107 از هدیه العارفین ص 23 و مستدرک الوسائل ص 495 و تنقیح المقال)
