از شعرای قرن هشتم هجری قمری مشهور به عماد زوزنی و ملک عماد خوافی زوزنی. وی از شعرای عهد سلاجقه و مداح طغان شاه و اهل زوزن و از تلامذۀ سیدحسن غزنوی بود. وی پس از مدتی مداحی، به ارشاد امام غزالی ترک دنیا گفت. و قدم به دایرۀ سیر و سلوک و تصوف گذاشت. این دو بیت از اشعار اوست که در حین استیذان ورود به مجلس غزالی گفته است: خرد را دوش می گفتم که این کهنه جهان از کی شداز غوغای شیطان و ز سودای هوی خالی خرد گفتا عجب دارم که می دانی و می پرسی بعهد علم غزالی، بعهد علم غزالی. عماد زوزنی را درباره تاریخ وفات زین الدین ابوبکر تایبادی (متوفی در سال 791 هجری قمری) قطعه شعری است که در تاریخ حبیب السیر منقول است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 129 از قاموس الاعلام ج 5 ص 3205 و سفینهالشعراء ص 33) (الذریعه ج 9 ص 766 از تذکرۀ دولتشاه سمرقندی ج 1 ص 42 و آتشکدۀ آذر ص 77 و نفحات الانس و مجمعالفصحاء ج 1 ص 352 و روزروشن ص 474). نیز رجوع به تاریخ حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 641 و ج 3 ص 543 شود
