علی (ملا نوری) بن ملا جمشید نوری مازندرانی، مشهور و متخلص به نوری، از فقهای امامیه و از شاعران قرن سیزدهم هجری است، پس از تحصیلات مقدماتی در مازندران و قزوین به اصفهان رفت و نزد آقا محمد بیدآبادی تلمذ کرد و با میرزای قمی و سید شفتی و حاجی محمدابراهیم کرباسی مجالست و مکاتبت داشت، وی به سال 1246 هجری قمری در اصفهان درگذشت و در نجف مدفون گشت، او راست: 1- تفسیر منظوم سورۀ توحید، 2- حاشیه بر اسفار ملاصدرا، 3- حاشیه بر شرح فواید شیخ احمد احسائی، 4- حاشیه برشرح شواهد ربوبیه ملاصدرا، 5- حاشیه بر مشاعر ملاصدرا، 6- حجهالاسلام فی رد میزان الحق، از اشعار اوست: هر آه که بود در دل ما برقی شد و سوخت حاصل ما راز دل ما نمی شود فاش تا لاله نروید از گل ما، (از ریحانه الادب ج 4 ص 294)، و رجوع به ریاض العارفین ص 581 و روضات الجنات ص 417 شود
