ابن محمود بن محمد بن مسعود بن محمود بن محمد بن محمد بن محمد بن عمر شاهرودی بسطامی هروی رازی فخری بکری حنفی. مشهور به مصنفک و ملقب به علاءالدین. وی از مشاهیر علمای عامه و از احفاد فخر رازی بود. نسب او از یک سو به ابوبکر صدیق و از سوی دیگر به عمر بن خطاب میرسد. او را در حدیث و تفسیر و فقه حنفی و شافعی و برخی از دانشهای دیگر دستی توانا بود. مصنفک در سال 803 هجری قمری در هرات یا در شاهرود (از مضافات بسطام) متولد شد و در هرات دانش آموخت و در سن هیجده یا بیست سالگی به تألیف و تصنیف پرداخت به همین سبب مشهور به مصنفک شد، چه ’ک’ علامت تصغیر است. وی در سال 871 یا 875 هجری قمری در قسطنطنیه (اسلامبول) درگذشت و در جوار ابوایوب انصاری دفن شد. او را تألیفات بسیاری است که از آن جمله است: 1- الاحکام و الحدود، در فقه. 2- انوار الاحداق، به فارسی که آن را برای محمودپاشای وزیر تألیف کرده است. 3- تحفهالسلاطین، به فارسی، در اخلاق و نصایح که آن را برای الغبیک نوشته است. 4- التحفه المحمودیه، به فارسی، در نصایح ملوک و وزراء که آن را نیز به نام الغبیک وزیر نگاشته است. 5- التلویح. 6- حاشیه بر شرح عقاید نسفی، از تفتازانی. 7- حاشیه بر کشاف زمخشری، در تفسیر. 8- حاشیه بر مطالع الانوار ارموی، در منطق. 9- حاشیۀ مطول. 10- حدائق الایمان لاهل الیقین و العرفان. 11- محمدیه، که تفسیر قرآن کریم است و آن را به امر سلطان محمدخان فاتح هفتمین سلطان عثمانی (855-886 هجری قمری) درادرنه تألیف کرده است و به همین جهت آن را ’محمدیه’ نامیده است. 12- ملتقی البحرین، که در تفسیر قرآن است. (از ریحانه الادب ج 4 ص 32) (معجم المؤلفین)
