ابن فضال بن علی بن غالب بن جابر بن عبدالرحمان بن محمد بن عمرو بن عیسی بن حسن ابن زمعۀ مجاشعی قیروانی. مشهور به فرزدقی و مکنی به ابوالحسن. وی ادیب و نحوی و صرفی و لغوی ومفسر و مورخ و عروضی بود. در هجر متولد شد و شروع به جهانگردی کرد و سرانجام در بغداد ساکن گردید. و درآنجا به تدریس نحو و لغت پرداخت و از جماعتی از شیوخ مغرب حدیث نقل کرد و با نظام الملک نیز مرتبط گشت. و در دوازدهم ربیع الاول سال 479 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- اکسیرالذهب فی صناعه الادب و النحو. 2- البرهان العمیدی فی التفسیر، در بیست مجلد. 3- الدول فی التاریخ. 4- شرح معانی الحروف رمانی. 5- الفصول فی معرفهالاصول. و نیز او را اشعاری است. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 565). و نیز رجوع به ابوالحسن مجاشعی شود
