ابن عبدالله بن محمد بن محب الله بن محمدجعفر علیاری قراجه داغی دیزماری تبریزی. وی فقیه و اصولی و محدث و طبیب و ریاضیدان و ستاره شناس و متکلم و ادیب و شاعر بود. در پنجم رمضان سال 1236 هجری قمری در قریۀ سردرود دوفرسخی تبریز متولد و در قریۀ علیار از نواحی تبریز اقامت گزید و پس از عزیمت به نجف اشرف برای تحصیل به تبریز وارد گشت و به تدریس و تألیف پرداخت و در روز پنج شنبه چهارم رجب سال 1327 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- ایضاح الغوامض فی تقسیم الفرائض. 2- بهجهالامال فی شرح زبدهالمقال. 3- تقویم تام که سیصد وشصت و شش ورق است. 4- حاشیۀ تشریح الافلاک. 5- حاشیۀ روضهالبهیه (شرح لمعۀ معروف). 6- دلائل الاحکام فی شرح شرائع الاسلام. 7- ریاض المقاصد فی شرح قصیده الشیخ حسن بن راشد فی مدح صاحب الزمان. (از ریحانه الادب ازبهجه الامال) (از معجم المؤلفین). و رجوع به مصنفی علم الرجال آقابزرگ ص 328 و الذریعه ج 9 ص 760 شود
