ابن عبدالله بن سیف (با یوسف) ، مکنی به ابوالحسن و مشهور به علویه. موسیقی دان بغدادی. اصل او از سغد بود و علم موسیقی را نزد ابراهیم موصلی آموخت و در آواز و آهنگ سازی و نواختن عود مهارتی بسزا یافت. وی در دربار امین خلیفۀ عباسی رامشگری میکرد و تا عهد المتوکل در قید حیات بود. وترهای عود او مقلوب و معکوس بود بدین ترتیب که ’بم’ در زیر همه قرار داشت و بالای آن ’مثلث’ و سپس ’مثنی’ و آنگاه ’زیر’. او را با امین و مأمون و معتصم و ابراهیم بن مهدی خلفای عباسی اخبار و حکایاتی است. (از الاعلام زرکلی از الاغانی ج 11 ص 333)
