ابن احمد بن حسین حسینی علوی آملی، ملقّب به ممتازالعلماء و مکنّی به ابوالحسن. فقیه امامی بود و اصل او از آمل و تولدش در بمبئی به سال 1298 هجری قمریبوده است. او مدتی در کربلا ساکن بود و نزد علمای آنجا تحصیل کرد. و در سال 1355 هجری قمری در لکهنو در هند درگذشت. او را کتابی در فتاوی، و رسائلی در اجتهادو اثبات نبوت و امامت است. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 14 از الاعلام زرکلی ج 5 ص 67 و اعیان الشیعه ج 6 ص 283)
