ابن مقرب بن منصور بن مقرب بن حسن بن عزیز بن ضبار ربعی عیسونی احسائی، ملقّب به جمال الدین و مکنّی به ابوعبدالله. شاعر بود و از آل عیون به شمار می رفت که امیران احساء بودند. وی در سال 572 هجری قمری متولد شد و به عراق سفر کرد و مدتی در بغداد سکونت گزید سپس به موصل رفت و الناصر و آل ایوب را مدح کرد و به بحرین بازگشت و در سال 629 هجری قمریدر آنجا درگذشت. او را دیوان شعری است. (از معجم المؤلفین بنقل از الوافی صفدی ج 12 ص 209. اعیان الشیعۀ عاملی ج 41 ص 327. فوایدالرضویۀ عباس قمی ج 1 ص 330. تذکرهالمتبحرین ص 490. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 706. الاعلام زرکلی ج 5 ص 175). و رجوع به معجم البدان یاقوت ج 6 ص 259 و الذریعۀ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 30 و 747 شود
