ابن مؤمن بن محمد بن علی حضرمی اشبیلی، مشهور به ابن عصفور و مکنّی به ابوالحسن. فقیه و نحوی و لغوی بود که در سال 663 یا 669 هجری قمری در تونس درگذشت. مولد او در سال 597 هجری قمری بود. بجز کتبی که در ’ابن عصفور’ از وی ذکر شده او راست: 1- شرح جمل زجاجی، در نحو. 2- شرح دیوان متنبی. 3- شرح معرب در نحو، که کامل نیست. 4- الممتع فی التصریف. (از معجم المؤلفین بنقل از الوافی صفدی ج 12 ص 218. فوات الوفیات ابن شاکر. ج 2 ص 93. شذرات الذهب ابن عماد ج 5 ص 330. بغیه الوعاه سیوطی ص 357. مفتاح السعادۀ طاش کبری ج 1 ص 118. عنوان الدرایۀ غبرینی ص 188. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 527 و سایر صفحات. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 527. روضات الجنات خوانساری ص 413. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 712). و نیز رجوع به ابن عصفور شود
