نام او میرسیدعلیخان بن میرزا مقیم بن میرشاهمیر تبریزی است. وی ابتدا با خاندان خود به عباس آباد اصفهان آمد سپس با پدرش به هند مهاجرت کرد. درآنجا مورد توجه اورنگ زیب عالمگیر واقع شد و خازن دارالکتب او گشت و او را لقب ’جواهررقم’ داد. او را خطی خوش بود و شعر نیز می سرود و گویند که در اواخر عمرمبتلی به جنون گشت و در سال 1094 هجری قمری در دهلی درگذشت. (از الذریعۀ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 753 بنقل ازتذکرۀ نصرآبادی ج 7 ص 208. گلشن ص 213. سرخوش ص 49. نمونۀ خطوط خوش ص 151. امتحان الفضلاء ج 2 ص 341- 357)
