ابن محمد بن ایدمر جلدکی، ملقّب به عزالدین. شیمیدان و مقیم دمشق بود و نام او در نسخه های کتابهایی که نوشته است به صور مختلف ضبط شده است، از جملۀ آنها ’ایدمربن علی’و ’علی بن ایدمر’ و ’ایدمربن عبدالله ’ و ’علی بن ایدمربن علی’ می باشد. جلدکی بسال 762 هجری قمری درگذشت. سال وفات او را 743 نیز نوشته اند. نسبت او به ’جلدک’ از قرای خراسان است. اوراست: 1- البدرالمنیر فی معرفه اسرارالاکسیر، که آن را در دمشق تألیف کرده است. 2 -البرهان فی اسرار علم المیزان (یا المصباح...). 3- الجوهر المنظوم و الدر المنثور فی شرح دیوان الشذور. 4- درهالغواص فی معرفهالخواص. 5- سرالحکمه فی شرح کتاب الرحمه. 6- کنزالاختصاص فی معرفه الخواص. 7- لوامع الافکار المضیه. 8- المصباح فی علم المفتاح. 9- نتائج الفکر فی احوال الحجر، که آن را در قاهره تألیف کرده است. 10- نهایهالطلب فی شرح المکتسب فی زراعهالذهب. (از الاعلام زرکلی بنقل از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 230 و 241 و سایر صفحات. دائره المعارف الاسلامیهج 7 ص 75. الفهرس التمهیدی ص 511. الذریعه ج 1 ص 355 و ج 3 ص 69. هدیهالعارفین ج 1 ص 723). (از معجم المؤلفین بنقل از ایضاح المکنون ج 2 ص 10. فهرس الخدیویه ج 5 ص 377. المکتبهالبلدیه. فهرس الکیمیاء و الطبیعه شماره 13)
