ابن لیث صفار. وی فرزند کوچکتر لیث و برادر کهتر یعقوب لیث بود. وی در چند مورد با برادر خود در جنگ ها شرکت داشت از جمله در سال 253 هجری قمری که یعقوب بر هری دست یافت، برادر خود علی بن لیث را با زندانیان و بنه در آنجا گذاشت و خود برای جنگ با ابراهیم بن الیاس بن اسد به ’پوشنگ’ رفت. و چون یعقوب درگذشت، دو برادر او عمرو و علی هر دو حاضر بودند و با وجودی که عهد و فرمان علی بر سپاه یعقوب روان تر بود، بعد از مذاکراتی که بین دو برادر واقع شد، کار بر عمرو قرار گرفت. ولی پس از اندکی علی از اینکه کار امارت را به عمرو واگذار کرده است، پشیمان شد و عمرو چون بر این موضوع آگاه گشت، علی را در بند کرد و در سال 266 هجری قمری وی را آزاد ساخته مال بسیار بداد و دل اوخوش گردانید. اما در رمضان همان سال که عمرو با علی به جنگ خجستانی رفته بود، بواسطۀ خیانت علی بنفع خجستانی، عمرو بار دیگر وی را دستگیر ساخته و در قلعۀ بم زندانی کرد. و در رمضان سال 276 هجری قمری که عمرو به پارس رفته بود وی حیلتی کرد و از زندان بگریخت و گروهی فراهم آورده به سیستان حمله کرد و چون از عهدۀ جنگ با احمد بن شهفور (حاکم سیستان از جانب عمرو) و ازهر بن یحیی برنیامد، راه خراسان گرفت و به رافع بن هرثمه پیوست. در سال 283 هجری قمری جنگ سخت بین سپاه عمرو و رافع رخ داد که منجر به شکست رافع و گریختن او به گرگان شد. در این جنگ دو پسر علی لیث یعنی لیث و معدل که در سپاه رافع بودند، اسیر شدند و عمرو آن دو را به نیشابور آورد و خلعت داد و نیکوئی کرد و گفت سوی پدر روید. اما آنها این پیشنهاد را نپذیرفتندو نزد عم خویش باقی ماندند. رجوع به صفاریان شود
