ابن احمد بن بکری، مکنی به ابوالحسن. نام او رابصورت ’علی بن عمر بن احمد بن عبدالباقی بن بکری’ نیز آورده اند. وی کتابدار کتاب خانه نظامیه و از مردم باب الازج بود و در هجدهم رمضان سال 575 هجری قمری درگذشت ودر ’وردیه’ دفن گردید. او نحو را نزد ابوالسعادات بن شجری و لغت را نزد ابومنصور جوالیقی فراگرفت. او راخطی نیکو بود و تعداد بسیاری از کتب را به خط خویش نگاشته است. (از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 5 ص 104)
