ابن محمد بن حسین بن عبدالکریم بن موسی بن عیسی بن مجاهد بزدوی، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به فخرالاسلام. فقیه و اصولی و محدث و مفسر قرن پنجم هجری بود. وی در حدود سال 400 هجری قمری متولد شد و در پنجم رجب سال 482 هجری قمری درگذشت و در سمرقند دفن گردید. او راست: 1- شرح الجامعالصحیح بخاری. 2- شرح الجامعالکبیر شیبانی، در فروع فقه حنفی. 3- کشف الاستار، در تفسیر. 4- کنزالوصول الی معرفهالاصول. 5- المبسوط، در یازده مجلد. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 192). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است: تراجم الاعاجم ص 152. فهرس مخطوطات الظاهریه. تاج التراجم ابن قطلوبغا ص 30. مفتاح السعادۀ طاش کبری ج 2 ص 54. الجواهرالمضیۀ قرشی ج 1 ص 372. الفوائدالبهیۀ لکنوی ص 124. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 112 و سایر صفحات. ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 34. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 693
