ابن محمد اشمونی مصری شافعی، ملقّب به نورالدین و مکنّی به ابوالحسن. متوفی در 929 هجری قمری فقیه و نحوی بود. او راست: 1- جمع الجوامع فی الاصول (نظم). 2- حاشیه بر الانوار لعمل الابرار. 3- منهاج الدین فی شعب الایمان (نظم). 4- منهج السالک الی الفیه ابن مالک. 5- الینبوع فی شرح المجموع، در فروع فقه. (از معجم المؤلفین بنقل از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1872. شذرات الذهب ابن عماد ج 8 ص 665. الکواکب السائره غزی. ج 1 ص 284. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 739). و نیز رجوع به اشمونی شود
