ابن محمدجعفر استرآبادی تهرانی. فقیه و مطلع در علم اصول و هیئت بود و در سال 1315 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- البردالیمانی فی الفاظالمعانی. 2- بروزالرموز فی متصرفات المسائل و متجدداتها. 3- البروق اللامعه فی شرح الزیارهالجامعه. 4- تحریرالاصول فی اصول الفقه. 5- غایهالاّمال و بروج العروج فی الهیئه. 6- کلیات القواعد الفقهیه و مندمجاتها. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعۀ عاملی ج 42 ص 30). و رجوع به مصنفی علم الرجال ص 324 شود
