ابن محمد بن احمد بن حسن. مشهور به مصری و مکنی به ابوالحسن. واعظو فقیه و محدث بود. وی در سال 251 یا 257 هجری قمری در سامراء متولد شد و به بغداد رفت و دیرزمانی نیز درمصر اقامت گزید سپس به بغداد بازگشت و در سال 337 یا 338 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- الاخلاص. 2- الصیام. 3- فضل الفقر علی الغنی. (از معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 185 و تاریخ بغداد خطیب بغدادی ج 12 ص 75 و المنتظم ابن جوزی ج 6 ص 365 و شذرات الذهب ابن عماد ج 2 ص 347 و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 679)
