ابن محمد بن عبدالله ، مکنّی به ابوعبدالله و مشهور به ابن باکو، از عرفای نیمۀ اول قرن پنجم هجری و معاصر القادر و القائم عباسی بود. وی از اهالی شیراز است سپس به نیشابور رفته و با امام قشیری و شیخ ابوسعید ابوالخیر و دیگر متصوفۀ بزرگ ملاقات کرد و او را با آنها داستانهای بسیاری است که تفصیل آن در نامۀ دانشوران مذکور است. وی در اواخر عمر به شیراز بازگشت و در کوهی از نواحی شیراز انزوا اختیار کرد و در سال 442 هجری قمری درگذشت. رجوع به نامۀ دانشوران ج 3 ص 70 شود
