محمد بن ابوبکر بن داود بن عبدالرحمان بن عبدالخالق بن عبدالرحمان حموی دمشقی حنفی (محب الدین ابوالفضل). وی در تفسیر، فقه، نحو، معانی، بیان، فرائض، حساب، منطق، حکمت و غیره عالم و استاد بود. او در حماه در ماه رمضان سال 949 هجری قمری به جهان آمد و در دمشق در 23 شوال سال 1016 هجری قمری درگذشت. وی امر قضاوت را در مصر و حمص و حصن الاکراد و معرهالنعمان و معره نسرین و کلس و اعزاز عهده دار بود و سپس به دمشق رفت. از جمله آثار اوست: 1- تنزیل الاّیات علی الشواهد من الابیات، که شرح شواهد کشاف است. 2- حاشیه بر تفسیر بیضاوی. 3- حاشیه بر الهدایه و الدرر و الغرر، در فقه. 4- الرحله المصریه. 5- شرح شواهد الکشاف، که به نام تنزیل الاّیات... است. 6- شرح منظومۀ محب الدین بن شحنه، در معانی و بیان. 7- منظومۀ عمده الحکام و شرح آن. (از معجم المؤلفین ج 9 ص 109 از عرف البشام فیمن ولی فتوی دمشق الشام و خلاصه الاثر ج 3 و فهرس التیموریه ج 3 و ایضاح المکنون ج 1 و هدیه العارفین ج 2)
