شیخ علوان حموی، علی بن عطیه بن محمد بن حداد هیتی حموی شافعی شاذلی. صوفی، واعظ، ناظم، فقیه و اصولی است. متولد در 873 هجری قمری و متوفی در جمادی الاولای 936 هجری قمری وی را تصنیفات بسیاری است که از آن جمله است: 1- بیان المعانی فی شرح عقیده الشیبانی. 2- الجوهر المحبوک فی علم السلوک، که منظومه ایست میمی. 3- فتح اللطیف فی اسرار التصریف که رساله ایست مشتمل بر اسرار مسائل نحوی از اجرومیه. 4- کشف الرین و نزح الشین و نورالعین، که آن شرح قصیدۀ تائیۀ شیخ عبدالقادر بن حبیب، موسوم به ’سلک العین لاذهاب الغین’ است. 5- مفتاح الدرایه، در فقه. 6- منهاج العابد المتقی و معراج السالک المرتقی. 7- النصائح المهمه للملوک و الائمه. 8- النفحات القدسیه فی شرح ابیات الشبستریه. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 150 از فهرس المؤلفین و الکواکب السائره ج 2 ص 206 و 213 و شذرات الذهب ج 8 و هدیه العارفین ج 1 و کشف الظنون و ایضاح المکنون). و نیز رجوع به کشف الظنون شود
