میرزا محمد بن شاه ابوتراب محمد علی حسینی یا حسنی، از سادات گلستانۀ اصفهان. وی عالمی فاضل بود. او راست: 1- بهجه الحدائق، که شرح صغیر نهج البلاغه است. 2- ترتیب مشیخه من لایحضره الفقیه، که بطرزی عجیب مرتبش کرده و یک نسخه از آن در کتاب خانه سپهسالار تهران موجود است. 3- حدائق الحقایق فی شرح کلمات کلام اﷲ الناطق، که شرح کبیر نهج البلاغه و بیشتر از همه دلیل تبحر و تفنن مؤلف خود بوده، و لکن موفق به اتمام آن نشده و به گفتۀ ذریعه تا مقدار کمی بعد از خطبۀ شقشقیه در سه مجلد تألیف یافته است. 4- روضه الشهداء و شرح الاسماء الحسنی. 5- منهج الیقین، و آن شرح رساله ای است که حضرت صادق (ع) برای اصحاب خویش نوشته و به مداومت و نظر کردن و عمل کردن به آن امر فرموده. و این کتاب علاءالدین شبیه کتاب عین الحیاه آیزنه اش مجلسی دوم است. وی در بیست وهفتم شوال 1100 هجری قمری درگذشت. ولکن شیخ علی حزین (متولد 1103) گوید من در سفر خود علأالدین گلستانه را دیدم و با پدرم یگانگی داشته، و گفتۀ حزین قول دیگری را درباب وفات وی که 1110 هجری قمریاست تأیید میکند. (از ریحانه الادب ج 3 ص 436 از کنی و القاب قمی ج 2 ص 436) (هدیهالاحباب ص 201) (ذریعه)
