معنی عصی
- عصی (عَ صا)
- صیغۀ ماضی از مصدر عصی که با در نظر گرفتن آیۀ کریمۀ ’و عصی آدم ربه فغوی’ (قرآن 121/20) یعنی آدم ابوالبشر بر خدای خود عصیان کرد و سرپیچی نمود پس گمراه شد، در فارسی بعنوان اسم بکار رفته است:
زلف زمین در بر عالم فکند
خال عصی بر رخ آدم فکند.
نظامی.
دامن او گیر کو دارد عصا
درنگر آدم چه ها دید از عصی.
مولوی