ابن حدیر تمیمی، مشهور به ابن ادیّه از بزرگان نهروان بود و او نخستین کسی بود که گفت ’لا حکم الا ﷲ’. وی اشعث را بجهت پذیرفتن حکمیت مابین علی (ع) و معاویه سرزنش کرد و چون اشعث توجهی به او نکرد با شمشیر به وی حمله کرد و استر اشعث را مجروح ساخت. عروه در جنگ نهروان نیز حضور داشت و یکی از کسانی بود که از این جنگ سالم بدرآمدند. او تا زمان معاویه در قید حیات بود و زیاد بن أبیه در مورد خلفای اول و دوم از او پرسش کرد و او در حق آنان بنیکی یاد کرد و در مورد عثمان، شش سال اول خلافت او را بنیکی یاد کرد و در باقی مدت خلافت، او را کافر دانست. و علی علیه السلام را تا روز حکمیت مورد ستایش قرار داد و از آن ببعد وی رامتهم به کفر کرد. و چون در مورد معاویه از او پرسش شد وی را بسختی دشنام داد. و در مورد خود زیاد بن ابیه نیز سخنان درشت یاد کرد. با وجود این زیاد وی را زنده باقی گذاشت و او بسال 58 ه. ق. به امر عبیدالله بن زیاد کشته شد. (از الاعلام زرکلی از السیر شماخی، و ابن اثیر، و الکامل مبرد، و تلبیس ابلیس ابن جوزی)
