بیخ درخت بخور مریم. (منتهی الارب). اصل و ریشه درخت بخور مریم. (از اقرب الموارد). بیخی است که آنرا به شیرازی چوبک اشنان خوانند. از آب آن دو قطره در بینی چکانند درد دندان را سود دارد. و صاحب مؤید الفضلاء گوید خربزۀ سرخ که میان او سفید باشد. (برهان قاطع). در بعضی جایگاه عرطنیثا را گلیم شوی میگویند و بعضی جایگاه قلادر گویند. و بعضی بخور مریم گویند. (ازذخیرۀ خوارزمشاهی). ریشه بخور مریم. (بحر الجواهر). اسم سریانی آذربو است. (تحفۀ حکیم مؤمن). آذربواست که به فارسی چوبک نامند. (مخزن الادویه). مزاج را گرم کند و خشک گرداند و او در سه درجه گرم است و بیشتر بیخ او را استعمال کنند. و به لغت یونانی او راتیموس گویند. (از تذکرۀ ضریر انطاکی). معرب ’ارتنیتا’ی آرامی است و آن بخور مریم و گل نگونسار است. (از فرهنگ فارسی معین) ، فیلگوش، که گیاهی است. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به فیلگوش شود
