ابن احمد بن علی الحنفی الشعرانی، مکنی به ابومحمد. از علماء متصوف است. به سال 899 هجری قمری در قلقشندۀ مصر متولد شد و به سال 973 هجری قمری به قاهره درگذشت و حنفی نسب اوست به محمد بن حنفیه و شعرانی نسب اوست به قریه ای که در آن متولد شده است. از کتب او است: الدار المنثوره فی زبد العلوم المشهوره. لواقح الانوار فی طبقات الاخیار. مختصر تذکره القرطبی. الیواقیت و الجواهر فی بیان عقاید الاکابر. المیزان. المیزان الکبری. مشارق الانوار. ادب القضاه. لطائف المنن. البدر المنیر در حدیث. مختصر الفتوحات. البحر المورود فی المواثیق و العهود. کشف الغمه عن جمیع الامه. المنهج المبین فی ادله المجتهدین. تنبیه المغترین فی آداب الدین منح المنه و جز آن. (از الاعلام زرکلی)
