ابن محمد بن علی بن عباس، مکنی به ابوجعفر و معروف به منصور. وی دومین خلیفۀ عباسی و نخستین کس از ملوک عرب است که به علوم توجه کرد. وی عارف به فقه و ادب بود و در فلسفه و علم فلک تقدمی داشت و به علما محبت میکرد و پس از مرگ برادرش سفاح به سال 136 هجری قمری به خلافت رسید. شهر بغداد را به سال 145 هجری قمری او بنا کرد. در زمان او اعراب به علوم یونان و ایران توجه کردند. در عهد او محمد بن ابراهیم فزاری نخستین اسطرلاب را ساخت. منصور از لهو و لعب گریزان و مردی جدی و متفکر بود. توقیعات او در کمال بلاغت است. به سال 95 هجری قمری متولد شد. و در 158هجری قمری به بئر میمون در مکه درگذشت. وی مدت 12 سال خلافت کرد. رجوع به آل عباس شود. (از الاعلام زرکلی)
