میرزا عبدالله بن ملامحمدباقر. از فقها و شعرای متأخر ایران است وی به اصفهان اقامت داشت هنگام محاصره آن شهر بقصبۀ خرم آباد هجرت و بدانجا توطن گزید و در 1137 هم بدانجا وفات کرد. او راست: آرایشی به هر خس و خار از بهار ماند نخل حیات ماست که بی برگ و بار ماند چون شاخ خشک دستم از آغوش گل جدا داغی بدل ز لاله رخی یادگار ماند. (از قاموس الاعلام ترکی)
