عبدالرحیم بن طاهر، مکنی به ابواسحاق از دانشمندان قرن هشتم شیرازست. مؤلف شدّالازار که خود مجلس درس او را درک کرده و مصاحب و جلیس وی بوده است او را دانشمند و فیلسوف عالی مقامی معرفی می کندکه به مال و جاه دنیا التفاتی نداشت و افاضل و فحول دانشمندان در مجلس تدریس وی که سحرگاهان شروع می شد شرکت می کردند. و هم او آرد: ’وی دوست مساکین و متجنب از سلاطین و کثیرالذکر و دائم الفکر و راضی به قضای خدا بود و از تنگدستی و تغیر احوال پروائی نمی کرد’. او راست: کتاب المنظومه فی المنطق و غیره. وی روز عیدفطر سنۀ 756 هجری قمری درگذشت و در جوار مرقد پدرش در درب فسای شیراز به خاک سپرده شد. از اشعار اوست: اذاکنت من شیراز فی رأس فرسخ شممت نسیم الجود من باب دارهم فواها لمن اضحی جوار حریمهم و طوبی لمن امسی قریب جدارهم. و نیز رجوع به شدالازار ص 187 و دانشمندان و سخن سرایان فارس شود
