نامش میرزا محمد حسین خلف صدق میرزا محمد. کلانتر سابق فارس و از اجلۀ سادات آن سامان است. او را اخلاق نیکو بود و محضرش مجمع شعرا و عرفا و فضلاء و در حدود 1236هجری قمری درگذشت. و به قول صاحب آثار العجم در 1243 در قید حیات بود. غالب اشعارش غزل بود و از جمله اشعار اوست در وصف قلعۀ شریفۀ مشهد مقدس حضرت حسین: این نغز باره چیست که از بس شکوه و فر گوئی برون نموده ز جیب سپهر سر این سد طرفه چیست که از غایت علو کیوان بدامنش بود از فرق بی سپر. (مجمعالفصحاء ج 2 ص 351). و رجوع به ریحانه الادب شود
