عشق آرنده. ج، عشّاق. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (آنندراج). آنکه در دوستی کسی یا چیزی به نهایت رسیده باشد. دل شیفته. شیفته دل. دلداده. دلشده. دل سوخته. دلباخته. دل از دست داده. دل از دست رفته: اورا حاسدان و عاشقان خاستند. (تاریخ بیهقی ص 382). تو هم معشوق و هم عاشق تو هم مطلوب و هم طالب تو هم منظور و هم ناظر تو هم شاهی و هم دربان. ناصرخسرو. عاشقان جان فشان کنند همه شاهدان کار جان کنند همه. خاقانی. بقا دوستان را فنا عاشقان را من آن عاشقم کز بقا میگریزم. خاقانی. عاشقان کشتگان معشوقند برنیاید ز کشتگان آواز. سعدی
