احمد رافع بن محمد بن عبدالعزیز رافع الحسینی القاسمی الحنفی الطهطاوی. وی بسال 1275 هجری قمری بشهر طهطا از بخش جرجا (مصر) تولد و در همان شهر نشو و نما یافت. سپس در جامع ازهر از سال 1287 تا مدت دوازده سال نزد دانشمندان بزرگ و اساتید مانند محمد علیش و محمد حضری و شمس الدین انبابی و دیگران بکسب دانش اشتغال ورزیدو تا سال 1344 هجری قمری در قید حیات بود. وی راست: 1- بلوغ السئول بتفسیر لقد جأکم رسول. یا حمد الاوبه بخاتمه التوبه، و این کتاب مختصری است در تفسیر آیۀ مزبور و بدین جمله آغاز شده است: الحمدﷲالذی ارسل رسوله من نفس بیوت العرب، الخ. و بسال 1305 هجری قمری از تألیف کتاب مزبور فراغت یافت و بهمان سال هم تألیف وی در مصر بطبع رسید. 2- الثغر الباسم فی مناقب سیدی ابی القاسم. موضوع این کتاب ذکر مناقب نیای مؤلف جلال الدین ابوالقاسم الطهطاوی است. این کتاب در مطبعه الرغائب بچاپ رسیده است. 3- رفع الغواشی عن معضلات المطول الحواشی، جلد اول این کتاب در مصر بسال 1333 هجری قمری چاپ شده است. 4- القول الایجابی، فی ترجمه العلامه شمس الدین محمد الانبابی که در مطبعۀ شرف بسال 1314 هجری قمری بطبع رسیده است. 5- کمال العنایه بتوجیه ما فی لیس کمثله شی ٌٔ من الکنایه. این کتاب در فن بلاغت و حاوی مسائل بسیاری از فن بیان و مباحث فلسفه و علم کلام (راجع بتوحید) میباشد، ودر مطبعۀ محمد مصطفی بسال 1313 هجری قمری بطبع رسیده است. (معجم المطبوعات). و رجوع به اعلام المنجد شود
