معنی طمع بردن طمع بردن (خوَشْ / خُشْ گِ تَ) آزمند گردیدن. صاحب آنندراج آرد: در این بیت طمع بردن بمعنی حاجت بردن آمده: طمع برد شوخی بصاحبدلی نبود آن زمان در میان حاصلی. سعدی لغت نامه دهخدا
