معنی طلاق بائن
- طلاق بائن (طَقِ ءِ)
- طلاق باین. طلاقی که از برای مطلق حق رجوع از آن در ایام عده ابتدا موجود نیست. طلاق زوجه ای که زوج با او نزدیکی ننموده باشد. طلاق زوجه یائسه و صغیره از جملۀ طلاقهای باین بشمارمیروند. و رجوع به ترجمه تبصرۀ علامه ص 293 شود