معنی طفر

طفر

(طَفْ فِ)

بیابان موحشی است میان باعقوبا و دقوقا از اعمال راذان که در آن نه آب است و نه چراگاه و نه اثر ساکنی و نه نشان راهروی. یاقوت گوید:هنگام مسافرت از بغداد به اربل یک بار از آنجا گذشتیم و راهنمای ما به هدایت ستارۀ جدی پیش میرفت تا شب بسر آمد و آن بیابان قطع کردیم. (معجم البلدان)